8 Marzo Giornata internazionale della donna
Le donne hanno un ruolo molto importante nella società, perché metà della società è composta da donne, e un mondo senza donne è come 50 senza 5, cioè zero, da una piccola società, cioè la famiglia, a una grande società al livello nazionale. L'8 marzo è il giorno della commemorazione di tutte le donne nella società. Questo giorno è rispettato da tutte le persone intelligenti. Un ricordo che ho avuto qualche giorno fa in occasione dell'8 marzo al corso è stato che la mia gentile maestra signora Lucia ha regalato un mazzo di fiori a tutte le signore, mi ha fatto molto piacere, ed era la prima volta che ricevevo dei fiori per celebrare la Festa della Donna, ho avuto una bellissima sensazione. Ho anche regalato un mazzo di fiori alla mia maestra, la signora Lucia.

E quella sera, in un'altra città vicino a noi chiamata Tusa, in occasione di onorare la Festa della Donna, che aveva un bellissimo programma, e a quel programma hanno partecipato tutte le donne che si sono rifugiate nella città di Castel di Lucio e nella città di Tusa. Io stessa avevo partecipato a quella giornata insieme alla maestra Lucia, e tutte le donne che si sono rifugiate in queste due città avevano scritto ciascuna un articolo sulla Festa della Donna, e la cerimonia è stata molto bella e divertente.

Questa è stata anche la prima volta che vedevo una cerimonia per festeggiare una festa per le donne. Il negozio di fiori era aperto e tutti gli uomini compravano fiori per le donne. Sono molto felice che le donne siano rispettate in questo paese. Purtroppo, nel mio paese, cioè l'Afghanistan, le donne attualmente non hanno diritto all'istruzione, questa frase è senza dubbio la frase più terribile del mondo. È possibile che in alcune parti del mondo le donne siano private dell'istruzione, che dipende dalle condizioni personali, familiari e, in ultima analisi, dalle culture tribali legate in campagna, Ma a livello nazionale, non è una legge comune in nessuna parte del mondo. Anche nello stesso Afghanistan, che ora è immerso nelle peggiori condizioni umane, le donne non sono state private dell'istruzione e del lavoro per decreto di un sovrano è impossibile che nel XXI secolo, accade questa cosa da parte un gruppo specifico e quel gruppo sono i talebani.

Nel 1996, quando i talebani attaccarono l'Afghanistan dal Pakistan e presero il potere, spinsero le donne all'angolo con torture, umiliazioni e discriminazioni religiose, ed io ero molto giovane a quel tempo.

Con l'attacco della NATO all'Afghanistan, la speranza per la vita è tornata. Le donne avevano diritto all'istruzione, al lavoro e al voto. La riduzione della privazione aveva dato alla gente l'opportunità di mandare le proprie figlie a scuola e all'università senza la necessità di servire il governo. Considerarsi partner nel processo decisionale politico sotto forma di democrazia attraverso il voto.

Durante questo periodo, il sistema semi-parata del governo, sebbene pieno di corruzione amministrativa morale, è riuscito a cambiare. Le persone sono state in grado di rimuovere alcune delle privazioni attraverso i loro sforzi personali, costruisci una scuola per loro, costruisci una strada sterrata, costruisci piccole imprese.

Le donne entrano negli uffici governativi. La libertà di parola cresce. I diritti umani ei diritti delle donne dovrebbero essere promossi. Ridurre il numero di bambini lavoratori. Affrontare la violenza familiare. Dopo un secolo di fascismo, Hezare dovrebbero essere nuovamente accettati come veri cittadini.

Il 15 agosto 2021, tutti questi germogli di speranza sono stati recisi. una mattina di cattivo auspicio, la gente si è svegliata, tutti quei nuovi valori come la libertà di espressione, i diritti delle donne, i diritti umani, il diritto di voto, la partecipazione politica, il governo del popolo sono stati distrutti, il diritto allo studio, il diritto al lavoro... è stato perso. Le persone non hanno più il diritto di ascoltare la musica.

Non hanno il diritto di andare nei parchi di divertimento con i loro familiari. Non   hanno il diritto di andare all'università ea scuola. I corsi di formazione sono stati fatti saltare...

Nel frattempo, l'unica cosa che dà speranza è che le donne siano consapevoli dei loro diritti. Non solo sono consapevoli, ma hanno agito come il gruppo di attori più attivo. Dal giorno della caduta di Kabul Taba ad oggi, si sono svolte proteste in piazza, che hanno calpestato le aste dei fucili che sono nelle mani di alcuni pazzi. Posso dire che sono i combattenti civili più coraggiosi del mondo. Chi, a parte le donne dell'Afghanistan, osa camminare verso i fucili e gridare che quei fucili sono nelle mani di un pazzo sfrenato chiamato talebano? Se c'è qualcuno che combatterà per la democrazia e i valori umani nel mondo con metodo civile in prima linea nella guerra contro la misoginia, sono le donne dell'Afghanistan.

Queste donne stanno combattendo contro la legge più terribile del mondo (le donne non hanno diritto all'istruzione). Attualmente, l'unica speranza per un buon futuro in Afghanistan è l'azione attiva delle donne a Kabul e in alcune altre grandi città dell'Afghanistan. La risolutezza della decisione delle donne afgane mostra alla nostra gente e alla gente del mondo che l'Afghanistan non tornerà al passato perché la gente non lo vuole.

La situazione dell'Afghanistan può rimanere coinvolta nelle transazioni politiche della regione per anni, ma con un cambiamento positivo, le donne e le ragazze afgane andranno in una direzione diversa con più forza e velocità.

Sono 9 mesi che siamo in Italia, un paese bellissimo, gli italiani sono molto gentili e ospitali e io sono felice di essere con voi.

Con rispetto

زن درجامعه بسیار رول مهم دارد چون نصف پیگر جامعه را زن ها تشکیل می دهند وهم چنان دنیای بدون زن مثل 50 بیدون 5 است یعنی صفر است، از جامعه کوچک یعنی خانواده گرفته تا یک جامعه بزرگ درسطح کشور، زن تکمیل کننده یک خانوده است. 8مارچ روز بزرگداشت تمام زنان جامعه است. به این روز را همه انسان های بادرک وفهمیده ارج می گزارند. یک خاطره که من چند روز قبل به مناسبت 8 مارچ در کورس داشتم این بود که استاد مهربانم خانم Lucia برای همه ی خانم یک یک دسته گل هدیه داد ومن خیلی خوشحال شدم وهم چنان اولین بار بود که بخاطر بزرگداشت از روز زن گل دریافت کردم به همین دلیل برای من حس قشنگی بوجود آمد. من نیز برای استادم خانم Lucia یک دسته گل هدیه دادم.

وعصر آن روز درشهری دیگری بنام توسا به مناسبت ارج گزاری از روز زن که برنامه زیبا داشتن وهمه خانم هایکه در شهری Castel di Lucio و شهر Tusa پناه هنده شده اند در آن برنامه شرکت کرده بودند. من خودم در آن روز همرای استاد Lucia شرکت کرده بودم وهمه خانم های که پناه هنده شده اند دراین دوشهر هر کدام یک یک مقاله نوشته کرده بودند در مورد روز زن ومراسم خیلی قشنگ ولذت بخش بود.

این اولین باربود که همچنین مراسم بخاطر برزگداشت از روز زن من دیدم، مغازه گل فروشی باز بود وهمه مردان برای خانم ها گل میگیرفتن.

من خیلی خوشحالم که دراین کشور خانم ها مورد احترام قرار می گیرند.

متاسفانه در کشورمن یعنی افغانستان فعلن زنان حق تحصیل ندارند، این عبارت، بدون شک وحشتناک ترین جمله دنیاست.

ممکن است در بخش از جهان زنان از تحصیل محروم باشند که بستگی بشرایط شخصی، خانودگی، نهایتا بستگی به فرهنگ های طایفوی مربوط به گوشه ای از دهات باشد.

اما در سطح یک کشوروقانون متداول در هیچ جای از دنیا نیست. حتا در خود افغانستان که حالا در بدترین شرایط انسانی غرق شده است، زنان بر اساس فرمان یک حاکم، از تحصیل وکار محروم نشده بودند. این ناممکن، در قرن بیست یک، برای یک گروه ممکن است و آن گروه، طالبان است.

طالبان، درسال 1996 هم وقتی ازپاکستان به افغانستان حمله کردند وقدرت را گرفتند زنان را با شکنجه، تحقیروتوطه مذهبی به گوشه راندند ومنزوی کردند که درآن زمان من خیلی کوچک بودم.

این رویکرد آنها تنها در برابر زنان بسنده نکرد. مردم ولایات مرکزی افغانستان را که اکثر آنهارا قوم هزاره هستند درتنگنا قرار دادند ورسما از دسترسی به بازار داخلی افغانستان محروم کردند.

این تحریم  تاحد پیش رفت که درسالهایی که مردم ولایات مرکزی با مشکلات خشکسالی روبرو بودن هیچ حاصل از زمین خشک وکوهبند نداشتند، از خرید آرد وگندم از بازار داخل منع شدند. این مردم به دلیل فرهنگ ونژاد متفاوت، در یک زندان کوهستانی به گروگان گرفته شدده بودند.

با حمله ناتوبه افغانستان دوباره امید زندگی بازگشت. زنان وهزاره ها حق تحصیل، حق کار وحق رای داشتند. هر چند تبعیض همان تبعیض بود اما کاهش محرومیت آشکاربه مردم این فرصت را داده بودکه بدون چشم داشت به خدمت دولت دختران شان به مکتب ودانشگاه بفرستند. خودرا در تصمیم گیری سیاسی در قالب نظام دموکراسی از طریق رای شریک بدانند.

در این مدت حاکمیت نظام  نیم بند دولت، هرچند آکنده از فساد اداری اخلاقیٍ، ولی مردم توانستند بخشی از محرومیت ها بازحمت شخصی شان رفع کنند. برای شان مکتب بسازند، جاده خاکی بسازند، بزنس های کوچک بسازند.

زنان وارد ادارات دولتی شوند. آزادی بیان رشد کند. حقوق بشر وحقوق زنان ترویج شود. تعداد کودکان کارگر کاهش یابند. به خشونت های خانوادگی رسیدگی شود.

هزاره ها پس از قرن سلطه فاشیزم، دوباره به عنوان شهروند واقعی پذیرفته شوند و زمینه ادعای حقوق مساوی برای شان مساعد شود.

در 15 اگست 2021، تمام این جوانه های امید ازبیخ بریده شد.یک صبح بد شگون، تامردم از خواب بیداد شدن ، تمام آن ارزش های نوین چون آزادی بیان، حقوق زن، حقوق بشر، حق رای، مشارکت سیاسی،حکومت مردم برمردم، حق تحصیل حق کارو..... برباد رفته بود. مردم دیگر حق ندارند موسیقی بشنوند. حق ندارند بازنان خانواده خود به پارک های تفریحی بروند. دحق ندارند دانشگاه ومکتب بروند. کورسهای آموزشی انفجار داده شد.....

در این میان، تنها چیزی که امید وارکنند است این است که زنان از حقوق شان آگاه اند. تنها آگاهی دارند بلکه به عنوان فعال ترین قشر کنش گر عمل کرده اند. از روز سقوط کابل تابه امروز، ده ها اعتراض خیابانی داشته اند، ورو بروی میله های تفنگی که در دست چند تا دیوانه است قدم برداشته اند. شاید گفته بیتوانم دلیر ترین مبارزان مدنی دنیا هستند.

چه کسی به جز زنان افغانستان جرات دارد ده رو بروی تفنگی ها راه برود و فریاد بزند که آن تفنگ در دست یک دیوانه لجام گسیخته ای به نام طالبان باشد؟

اگر قرار باشد کسی برای دموکراسی وارزشهای انسانی در دنیا با روش مدنی در خط مقدم جنگ با تندروی زن ستیزی بجنگند،آن زنان افغانستان اند.

این زنان، در برابر مخوف ترین قانون دنیا (زنان حق تحصیل ندارند) مبارزه میکنند. درحال حاضر،تنها امید نوید بخش آینده خوب افغانستان، همین کنش فعال زنان در کابل وبعضی دیگربزرگ شهرهای افغانستان است. قاطعیت تصمیم زنان افغانستان به مردم ما ومردم دنیا نشان میدهد که قرار نیست افغانستان به گذشته برگردد چون مردم نمی خواهند.

ممکن سالها وضعیت افغانستان درگیر معاملات سیاسی منطقه باقی بماند ولی بایک تغیرمثبت، زنان ودختران افغانستان با توان وشتاب بیشتری به سمت طرقی خواهند رفت.

مدت 9 ماه می شود که ما در کشور زیبایی ایتالیا هستیم،مردم ایتالیا بسیار مهربان ومهمان نواز هستند وخوشحالم که با شمام هستم ومخصوصا از پروژه  سای  و همه ی دست اندر کارانش تشکر ویژه دارم.

 

بااحترام

سکینه یاری